Griezelig racemonster, mijn tweede les Beeldende Vorming

De opdracht was om in tweetallen een griezelig ‘racemonster’ te maken op basis van een voertuig van maximaal 20 centimeter. Voor de opdracht golden een aantal criteria zoals het werken met de oorspronkelijke eigenschappen van de materialen en zodanig dat de vorm van de materialen niet meer herkenbaar was. We hadden zelf klein kosteloos materiaal meegenomen. In de klas zelf was ook nog veel materiaal en waren allerlei instrumenten aanwezig.

Voor deze opdracht hebben we de procesfasen van het driefasen model doorlopen. In de receptie- of oriëntatiefase werd de opdracht verteld, de criteria genoemd en werd instructie gegeven over de te gebruiken materialen en instrumenten. In de productie- of uitvoeringsfase zijn we op basis van de opdracht, de gegeven tijd en alle instructies een racemonster gaan maken. In deze fase kregen we van de docent begeleiding, feedback en zijn we op deze manier wat bijgestuurd. In de fase van reflectie of nabeschouwing zijn we met de hele klas naar de producten gaan kijken op basis van de oorspronkelijke opdracht en de criteria. Aan de hand van een beoordelingsmatrix zijn we op een later moment ons eigen product gaan beoordelen.

In het beeldend onderwijs leren kinderen visualiseren door verschillende werkprocessen te volgen.

Wij hebben voor deze opdracht gewerkt volgens het werkproces experimenteren/improviseren.
Wij kregen als kader alleen mee om een griezelig ‘racemonster’ te maken. De gehanteerde criteria ‘dwongen’ ons om te experimenteren en te improviseren. We moesten het doen met de beschikbare materialen die qua vorm ook nog eens onherkenbaar gemaakt moesten worden. Wat betreft assemblagetechnieken mochten we de gebruikelijke technieken van lijm, plakband en nietmachine niet gebruiken.

De belangrijkste beoordelingscriteria waren dat het ‘monster’ snel moest zijn en er griezelig moest uitzien. Om dit te bereiken hebben we veel moeten ‘omdenken’. Niet denken in bestaande structuren waar we aan dachten bij snelheid en griezeligheid. We zijn heel goed gaan kijken naar vormen en de materialen. ‘Welk materiaal ziet er griezelig uit?’ en ‘Welke vorm ziet er snel uit?’ Om ‘snelheid’ en ‘griezeligheid’ uit te drukken zijn we terecht gekomen bij materialen als karton, ijzer(draad), gebruikte lucifers en plastic en bij langgerekte en driehoek vormen. Vervolgens kwamen we op basis van ‘less is more’ bij ons uiteindelijke ontwerp uit. 

Deze opdracht heeft mij stevig uit mijn comfortzone gehaald. 'Dan heb je in 49 jaar tijd toch heel veel structuren en beelden in je hoofd zitten waar je niet zomaar van los komt.' Tegelijk maakt mij dat extra trots op het resultaat van ons griezelige ‘racemonster’.

Om het resultaat nog wat te versterken hebben we van op basis van 6 door ons gemaakte foto’s dit griezelig snelle filmpje gemaakt. 'Zorg dat je speakers aanstaan!'

Aan de hand van een beoordelingsmatrix zijn we op een later moment ons eigen product gaan beoordelen. Het voertuig is een geheel geworden. Ook als je het oppakt is het een stabiel product. Het ziet er snel en griezelig uit door de gebruikte materialen en gehanteerde vormen. Zo geven metaal, karton en afgebrande lucifers een griezelig uiterlijk. Een smalle lange vorm geaccentueerd door elementen als lucifers en ijsstokjes die in de lengterichting zijn aangebracht laten snelheid zien. Het schuin geknipte plastic bevestigt dit nog eens. Qua assemblagetechnieken hebben we de techniek rijgen gebruikt om het metaaldraad door het karton te doen, het lijmpistool om de lucifers aan het voertuig te bevestigen en elastiek om het plastic aan het frame te koppelen. Het geheel is redelijk flexibel wat de indruk geeft dat het bij snelheid vervormt.

Op mijn facebookpagina https://www.facebook.com/meesterArjanHoogenveen/ plaats ik regelmatig posts met enkele zinnen en/of een foto en een verwijzing naar dit blog. Op mijn YouTubekanaal https://www.youtube.com/channel/UCS6ZHqtkK-qB47kXcOcdB7w plaats ik filmpjes van mijn opdrachten en andere onderwijsfilmpjes. Voor het gehele verslag inclusief theorie, beelden en reflectie gebruik ik dit blog. Op deze manier komen al mijn producties van de lessen Beeldende Vorming de komende weken bij je langs. Zo neem ik je weer een extra stapje mee op mijn weg naar meester zijn!

Chez Remy, eerste les Beeldende Vorming

Gisteren , 14 februari 2017, was onze eerste les Beeldende Vorming. Om in de praktijk het verschil te merken tussen een les Beeldende Vorming en een les knutselen kregen we een opdracht om het mooiste restaurant ter wereld te bouwen.

De opdracht was een toren te bouwen met een van papier gevouwen profiel en een uitstraling van het beste restaurant ter wereld. De opdracht gaf er ook een plaatje van de IJffeltoren bij.  

De eerste pagina van de opdracht betrof ook een mooi verhaal van Remy de rat uit de film Ratatouille die iets wil bereiken en boven iedereen wil uitstijgen. ‘Help jij hem hierbij?’ zo eindigde het verhaal. Dus uitdaging genoeg!

En natuurlijk moet (de uitkomst van) een les in beeld worden gebracht, gecommuniceerd en op gereflecteerd worden en dat ook nog allemaal binnen een (theoretisch) kader. Voor de communicatie gebruik ik mijn facebookpagina https://www.facebook.com/meesterArjanHoogenveen/ waar ik enkele zinnen plus een foto heb geplaatst en een verwijzing naar dit blog. Op mijn YouTubekanaal https://www.youtube.com/channel/UCS6ZHqtkK-qB47kXcOcdB7w heb ik via Flipagram een filmpje geplaatst van alle foto’s. Voor het gehele verslag inclusief theorie, beelden en reflectie gebruik ik dit blog. Op deze manier komen al mijn producties van de lessen Beeldende Vorming de komende weken bij je langs. Zo neem ik je weer een extra stapje mee op mijn weg naar meester zijn!

Het bouwproces startte met het verhaal van Remy de rat en zijn droom en wij gingen daar vorm aan geven. met een restaurant Chez Remy De opdracht hebben we opgepakt dat we de toren trapsgewijs gingen bouwen. Dit omdat de Eiffeltoren ook van breed naar smal loopt. We zijn begonnen met een eerste kubus waar we een kleinere kubus op zouden bouwen en daar weer een kleinere kubus op enzovoort.

In het begin hebben we ingezet op stevigheid. Daarna zijn we doorgegaan met de focus op hoogte.

De samenwerking liep uiteen van samen profielen maken van stroken en een verdeling van taken bij de kubussen maken. Twee van ons waren bezig met de onderste grote kubus terwijl de derde begon met de tweede kubus die erbovenop kwam.

Gelukkig gaat het bij dit soort opdrachten niet (alleen) om het eindproduct maar om de weg ernaartoe, het proces. Het was een mooi project. We hebben heerlijk en dan ook nog eens ’s avonds laat lopen vouwen, lijmen en bouwen met zijn drieën. Taken verdeeld, positief naar elkaar, dus goed samengewerkt.

De les vonden we een goed voorbeeld van Beeldende Vorming. Dit omdat we de ruimte hadden om onze creativiteit in te zetten. We konden keuzes maken binnen een duidelijk kader. Aan het eind van de les bleek ook dat de verschillende groepen allemaal verschillende varianten van de toren hadden gemaakt. Dit is het mooie van Beeldende Vorming. Niet allemaal dezelfde producten die je dan moet vergelijken op, ja op wat eigenlijk en dat degenen met de laagste beoordeling zich, zacht gezegd, niet fijn voelen. Nu was elke toren anders en iedereen zijn verhaal op weg naar de toren ook anders.

Qua basistechnieken kunnen we nog wat verbeteren. Bijvoorbeeld hoe maak je een stevig raamwerk van profielen. Het beheersen van bepaalde technieken vind ik een basisvoorwaarde voor Beeldende Vorming. Het is ook fijn als je niet alleen enthousiast wordt van het proces maar ook van het eindproduct.

Dan de theorie van het driefasen model. Dit is een model hoe je een les Beeldende Vorming opbouwt voor de kinderen. Voor jou als leerkracht zijn er nog twee extra fasen.

Allereerst vooraf de extra leerkrachtfase dat je de opdracht bedenkt.

De eerste leerling fase is het meenemen van de kinderen in de belevingswereld oftewel de receptieve fase. Receptie betekent letterlijk het openstaan voor beelden, inspiratie. Het inspireren van de kinderen. Hieraan voldeed de opdracht door het verhaal over Remy de rat en zijn droom die ook ons inspireerde om een heel mooi restaurant te gaan maken. Voordat met de tweede leerling fase gestart kan worden moet je als leerkracht de spullen voor de kinderen klaar leggen. Vanuit het argument van de ontwikkeling van de motorische vaardigheden laat een leerkracht de kinderen soms bijvoorbeeld zelf de stroken papier knippen. Ik ben het hier niet mee eens. Motoriek ontwikkelen kan ook bij genoeg andere activiteiten op de dag. Bij beeldende vorming wil je ook toekomen aan het creatieve deel en daarmee aan de productiefase. Voordat je met deze fase start leg je de techniek uit en licht je de opdracht toe; oftewel geef je het kader van de opdracht aan. Deze productiefase beslaat het grootste deel van de les omdat hier de kinderen hun creativiteit in kwijt kunnen. Ze mogen nu zelf aan de slag!

De laatste leerling fase is de reflectieve fase. Hierbij kijken we naar de goede aspecten van alle producten.  We blikken terug op het proces en pakken de opdracht er nog eens bij.

Als leerkracht heb je dan nog de laatste leerkrachtfase, de evaluatie. Hoe vond ik de les gaan? Hoe had ik het allemaal gepland en hoe ging het in de praktijk? Wat kan ik voor een volgende keer aanpassen? Wat leer ik hier zelf van?

Dit was hiermee de eerste opdracht Beeldende Vorming. Tot volgende week!!

Klibansky, Nijntje en Sponge Bob en stagelopen en vader zijn en heel veel energie.

Afgelopen vrijdag in de Fundatie in Zwolle, tentoonstelling van Klibansky. Leuk, geeft energie, verfrissend. Ook mijn rol als vader gepakt; mijn dochter geholpen in haar nieuwe huisje. Je plek innemen geeft altijd energie. Deze week start mijn nieuwe lesperiode en mijn nieuwe stageperiode, nu in groep 1/2.  Spannend, heel veel zin in. Nieuwe school, nieuwe kinderen en ook nieuwe vakken waaronder beeldende vorming. Allemaal uitdagingen en ik verwacht ook veel energie.

De avond ervoor begon de energie al te stromen, tentamen ontwikkelingspsychologie. Alhoewel altijd spannend is een tentamen ook een moment om te laten zien wat je kan en wat je weet en dat geeft een goed gevoel. Psychologie en pedagogiek zijn ook de vakken waar ik de PABO voor doe.

Dit is interessant, hier kan ik wat mee in de klas. Ook een mooi vak om je eigen ik als meester verder te ontwikkelen. Het systemische komt dan bij mij gelijk naar boven. Ieder zijn plek en rol en daarbij ben ik allereerst de leerkracht. LEER en KRACHT zijn dan voor mij de twee essentiële onderdelen. De kinderen en de ouders mogen van mij verwachten dat ik de kinderen veel ga leren, dat ik ze ga leren leren en dat ik ze ga leren om elkaar te leren leren. KRACHT mag ook van mij verwacht worden. Authenticiteit, er staan, lef hebben, oftewel KRACHT.

De volgende dag een mooie dag in Zwolle. Dochterlief zou een nieuwe wasmachine krijgen.

Omdat zij de hele dag stageloopt ben ik in haar huisje als de wasmachine wordt geleverd. Even mijn vaderrol pakken. Je plek innemen, je rol pakken, dat is en geeft altijd een bron van energie.

Als vader kan je niet meer authentiek zijn dan op het moment dat je er staat als ouder van je kind. Dat jij die rol pakt en kan pakken en dat je kind je die rol ook laat pakken. Ik ken de ouders die deze rol dolgraag zouden willen pakken, maar de kans hiervoor niet krijgen. Wat de reden hiervoor ook mag zijn. Ik ben en voel me dan ook gezegend.

Omdat ik toch in Zwolle ben, heb ik een bezoekje aan de Fundatie gebracht. Het was mijn eerste keer in de Fundatie. Veel over gehoord en gelezen. De tentoonstelling van Klibansky was erg gaaf. Een jonge voor mij nieuwe kunstenaar. Schilderijen en beelden in nieuwe vormen. Hij combineert klassieke en nieuwe technieken zoals fluorescerende verf. Hij gebruikt beelden uit zijn jeugd als Nijntje en Pinokkio en koppelt dit aan, ja waar eigenlijk aan:) Grote schilderijen met quotes, Sponge Bob en andere tekeningen en allemaal dwars door elkaar. Grote blauwe Nijntje horizontaal balancerend op een ook blauwe stoel.

Goudkleurige Pinokkio. Wit ivoorkleurachtig vrijheidsbeeld met een baby in haar armen als ware het heilige Maria en kindeke Jezus.

En als je dan zoals ik vanaf volgende week Beeldende Vorming krijgt als vak en tegelijk gaat stagelopen bij kleuters ja dan heb ik de eerste inspiratie al binnen. En ik hoorde dat je van al je producten en ervaringen een blog bij moet houden; tja dat is voor mij een extra inspiratie☺.

En energie doet energie stromen en geeft nieuwe ideeën. Ideeën voor filmpjes, ideeën voor blogs. Je hoort en ziet snel meer van mij. Houd mijn facebookpagina , mijn blog en mijn YouTubekanaal in de gaten!!!!!! De kracht van Meester Arjan Hoogenveen.

Onze vijver, reigers, padden en eenden en YouTube

Tijdens mijn eerste les op de PABO kregen we de tip om een stukje natuur wekelijks te fotograferen. En dan na een tijd te kunnen zien hoe natuur verandert door de (jaarge)tijden heen. Dit heb ik gedaan met onze vijver. Bij de koop van ons huidige huis was ook een vijver inbegrepen. Eerst wilden we de vijver er gelijk uit (laten) halen. Alleen maar lastig en je kan er invallen. Gelukkig hebben we de vijver toch laten zitten. Een vijver is een en al leven. Je ziet de natuur en al zijn jaargetijden erin terug. Je ziet de waterlelies opkomen in het voorjaar en als we geluk hebben hele mooie bloemen krijgen. In de herfst en de winter zie je net als bij alle andere planten de bladeren naar beneden hangen of helemaal afvallen. De waterlelies verdwijnen dan compleet onder water.

En dan heb je nog de reigers, de padden, de eenden, onze goudvissen en Pluk, onze poes. De eenden die in de zomer onze vijver aandoen om op elkaar rug te klimmen en elkaar de wereld uit te vechten omdat twee mannetjeseenden, woerden zegt Wikipedia, dezelfde vrouwtjes eend willen. En in de zomer komt ook soms de reiger, recht staand naast de vijver en opeens plop en daar heeft ie een pad of goudvisje te pakken. En Pluk die de vijver gebruikt om water te drinken.

Als je goed kijkt zie je ze allemaal langskomen. Wat is natuur toch mooi! Kijk voor onze vijver en alle flora en fauna het volgende filmpje.

Blijf dit blog en mijn facebookpagina https://www.facebook.com/meesterArjanHoogenveen/ en

mijn YouTube kanaal https://www.youtube.com/channel/UCS6ZHqtkK-qB47kXcOcdB7w volgen!

Afscheid van een basisschool

Afgelopen week heb ik afscheid genomen van mijn eerste stageschool.

Ja, ik heb hier ervaring mee als ouder van een kind;

Ja, ik heb hier zelf vooraf over nagedacht;

Ja, ik heb een relatie met de kinderen en de school opgebouwd en kan dus iets verwachten;

Ja, ik heb hier met medestudenten over gesproken en weet inderdaad dat ik iets kan verwachten;

En toch, toch was het allemaal veel meer dan ik verwacht had en allemaal erg bijzonder.

Hoe had ik mijn afscheid voorbereid?

Ik wilde iets persoonlijks aan de kinderen geven. Iets positiefs, iets stimulerends. Ik was al eerder, bij mijn afscheid bij mijn werkgever, geslaagd bij www.eenbeetjegeluk.nl (beetje reclame J). Ik had nu gekozen om voor alle kinderen een gelukspoppetje te kopen met een kaartje erbij waar ik iets persoonlijks op kon schrijven. Als tekst koos ik voor ‘Je bent een topper!’ en de groetjes van meester Arjan.

Ik had verder mijn stage-opdracht, een Rekenles met Moderne Media, bewaard voor mijn laatste stagedag. Werken met Moderne Media vinden kinderen van 10/11 jaar geweldig en zou dus een mooie afsluiting zijn van mijn stageperiode.

Hoe ging mijn afscheid?

‘s Ochtends kwamen een groot aantal ouders naar me toe om me te bedanken. En ja, de baardagaam, mijn les met het levende dier waar ik eerder over heb geschreven, konden de ouders nog allemaal herinneren J. Ouders kwamen me bedanken, zeiden dat ze me gingen missen, wensten me geluk. Ja, de eerste emoties kwamen al binnen!

Toen gingen de ouders weg en begon mijn mentor met de opening van de dag en vertelde dat ze als klas afscheid van mij, meester Arjan, gingen nemen. En dat ze hiervoor iets hadden voorbereid. En hij vertelde dat ik ook voor de kinderen iets had voorbereid. De volgende emoties kwamen!

Eind van de middag mocht ik plaatsnemen vooraan de klas. Willem, één van de kinderen, kwam naar voren en gaf me twee cadeaus. Een zelfgemaakte X met daarop allemaal mooie wensen van de kinderen en mijn mentor en zijn duo-partner. Ik weet nog steeds niet waar de X voor staat. Waarschijnlijk in al mijn emoties niet helemaal binnengekomen. Vervolgens gaf Willem mij ook nog een verpakt cadeau. Kinderen doe je geen groter plezier dan direct het cadeau open te maken. Een boek van meester Kees. Ik heb het aan alle kinderen laten zien. Erg leuk! Ook een mooi boek om mijn kinderboekenlijst verder aan te vullen en te lezen. Dit is voor mij nu nog redelijk onontgonnen terrein.

Ik heb de kinderen vervolgens verteld over dat zij mijn eerste kinderen waren aan wie ik les heb gegeven en hoe speciaal dat is! Een kleine brok kwam in mijn keel langs. En ik heb alle kinderen persoonlijk het gelukspoppetje gegeven. Ik hoorde ze onderling fluisteren over dat ze een topper zijn. Mooi dat ze hiermee bezig gaan!

Aan het eind van de dag nemen we als leerkrachten altijd afscheid van de kinderen door ze een hand te geven. Bijna alle kinderen hadden deze keer bij het handen geven mij nog iets te zeggen. Een dankjewel, een succes bij mijn volgende stage of een persoonlijke herinnering.

En dan zijn de laatste kinderen weg en wil ik nog even een nazit met mijn mentor hebben en dan komt een moeder van de oudercommissie nog het lokaal binnen met een fles wijn om me namens alle ouders te bedanken! Het moet niet gekker worden, zelfs de ouders gaan me missen!

En hierna komen ook nog de directeur en enkele collega-leerkrachten om tot ziens te zeggen!

En dan tijdens de nazit vertelt mijn mentor hoe de voorbereiding van mijn afscheid de dag ervoor met de kinderen ging. De kinderen hadden verteld wat ze van mij herinnerden. Ze konden allemaal wel een speciale les of een ander moment benoemen. En een paar kinderen hadden aangegeven dat ik heel veel tijd en energie in de lessen moet hebben gestopt. Eén kind had dat opgemerkt omdat hij mijn stagemap had gezien die ik eigenlijk nooit bij me heb! De week ervoor was echter mijn stagebegeleidster van de PABO langs geweest en voor haar had ik mijn stagemap meegenomen en achter in de klas open klaargelegd. En natuurlijk heb je dan kinderen die daar even in gaan kijken J.

Dank je wel lieve kinderen van mijn eerste stageschool en natuurlijk ook mijn lieve mentor en collega-leerkrachten! Op naar de volgende stageschool!!!!!!!!!!

Mijn YouTube kanaal en rekenen met dennenappels

Mijn laatste opdracht voor deze stageperiode is een hele rijke rekenles maken met Moderne Media en dan specifiek het onderwijssoftwarepakket ProWise.  

In het basisonderwijs heb je de methodelessen. Dit zijn lessen die staan in een methode die je koopt bij een onderwijsuitgeverij. Dit zijn lessen waarbij alles uit de kast wordt getrokken: Plaatjes, filmpjes met beroemde acteurs, actualiteit en allemaal tips voor jou als leerkracht om dat thema, dat onderwerp op een zo pedagogisch en didactisch verantwoord mogelijke manier te onderwijzen.

Een rijke (methode)les is in vakjargon een methodeles waar je je eigen persoonlijke kleur aan geeft. Een specifieke vorm van samenwerken voor de kinderen, de allerlaatste actualiteit die je toevoegt of de meester verkleed als Romeinse keizer.

Een hele rijke les is, je raadt het al, een les die je helemaal zelf verzint. En dan nu ook nog dus verplicht alleen met gebruik van het softwareprogramma ProWise.

Als eigenwijze aankomende leerkracht matcht dit niet. Helemaal zelf verzinnen maar wel binnen het kader van een softwarepakket. Hoe ga ik hiermee om? Overigens blijkt, nu ook uit mijn ervaring, dat leerkrachten ook in het echt vreselijk eigenwijs zijn en blijven. Maar dit geheel terzijde.

Mijn volgende uitdaging is hoe zo’n rijke rekenles in ProWise te maken. Deze creativiteit werd in mijn loopbaan tot nu toe niet gevraagd. En alhoewel ik absoluut geen digibeet ben merk ik wel dat ik met mijn 49 jaar qua ICT niet meer helemaal gelijkloop met de generatie die nu begin 20 is, zoals veel van mijn klasgenoten. In ieder geval merk ik dat ik qua snelheid van nieuwe ontwikkelingen oppakken iets harder moet lopen om deze bij te blijven houden.

Tegelijk is dit wat ik wil als leerkracht: Lessen geven waar ik achter sta, waar ik het maximale van de kinderen vraag, die leuk en aantrekkelijk zijn voor die kinderen en daar hoort bij de huidige 10/11-jarigen natuurlijk ICT bij.

Een weekendje weg in het Sallands heuvellandschap, bij de Holtense berg van 55 meter doet dan wonderen. Gezonde buitenlucht van -3 als maximumtemperatuur, de wandeling met de gele pijlen waar we door de gladheid allebei een keer op onze snufferd (ja, het is een basisschoolblog) zijn gegaan en horecaprijzen waar we het in de Randstad nog geen eens voor in de supermarkt kunnen kopen.

In die setting dus ben ik aan de slag gegaan met dennenappels verzamelen en hier met mijn telefoon een filmpje mee maken. Het wordt een rekenles over breuken en procenten. “Ik heb hier 10 dennenappels en dat is 100%. Nu haal ik 1 2 3 4 5 dennenappels weg en heb ik nog 5 dennenappels. In een breuk is dit 5 gedeeld door 10 oftewel 50%”.

Het filmpje moet nu geïmporteerd worden in ProWise maar ProWise kan veel maar duidelijk niet alles. Filmpjes zijn alleen te importeren vanuit YouTube dus even een YouTube kanaal aangemaakt. Zoek op mij en je vindt dit geweldige filmpje met dennenappels!

10/11-jarigen hebben een grote Competitiedrang. Een quiz met scores in Kahoot werkt natuurlijk altijd. Dus een vraag over kopen met korting van die nieuwe sneakers (aansluiten bij de belevingswereld van 10/11-jarigen!!) en nog een aantal andere vragen. En jawel, je kan in ProWise een afbeelding plaatsen met een hyperlink naar een website, kahoot.it, dus.

De indeling van groepjes is ook altijd een dingetje voor 10/11-jarigen. Trouwens ook voor volwassenen maar daar heb ik het nu niet over. Voor de groepjes heb ik QR-codes zo geprogrammeerd dat de indeling passend is bij de oefening en de samenwerkingsvaardigheden van mijn klas. En jawel QR-codes kan je opslaan als plaatje en daarmee weer te importeren in ProWise.

In ProWise zelf nog wat taartvormen en sommetjes over breuken en procenten.

En een les is natuurlijk pas een les als er sprake is dat de kinderen ook zelf iets kunnen doen en dan niet alleen zelf de sommen maken.

Ik geef ze daarom per groepje een QR-code die een som aangeeft. Deze som moeten ze gaan uitbeelden en een filmpje van maken. 

Ik vond het heel erg spannend om te bedenken, toch wel voor de nodige stress gezorgd. Maar nu heb ik wel de vaardigheid om snel een filmpje te maken en heb ik ook mijn eigen YouTube kanaal! Ik kan nu bovendien snel een quiz in elkaar zetten en ik kan QR-codes maken. Ik ben best wel tevreden!

Dinsdag mag ik de les geven in mijn stageklas en volgende week donderdag in mijn PABO-klas. Ik ben erg benieuwd wat de kinderen en mijn mentor ervan zullen vinden en wat mijn medestudenten en mijn docent ervan zullen vinden!!

Ik houd jullie op de hoogte en houd behalve deze Facebookpagina ook nu mijn YouTubekanaal bij!

De baardagaam

Een levend dier in de klas is een stage-opdracht. Ik heb gekozen voor de baardagaam, een hagedissoort. Helemaal veilig want geen haren en dus geen last van allergieën. Helemaal didactisch verantwoord want en een dier dat de kinderen niet kennen en een dier dat beweegt dus uitdagend voor die kinderen.

Helemaal ook naar Honselersdijk 7 uur 's ochtends vroeg en in de file 2 uur terug om op te halen en dezelfde reis twee dagen later om de baardagaam terug te brengen.

Maar je krijgt er ook iets voor terug!!!!!! Pluk onze poes en dus de baardagaam die twee dagen lang aan territoriumdrift doen. Beiden tegen het glas van het terrarium klimmen. Beiden de borst of voor de agaam dan de baard vooruit om indruk te maken! Mooi om te zien!

Het belangrijkste waren natuurlijk de kinderen van mijn stagegroep!! Gaaf om te merken wat een levend dier doet met kinderen van 10/11 jaar, zowel de lieve verlegen meisjes als de stoere jongens. Ik leer om de kinderen zo uitdagend mogelijke activiteiten aan te bieden. Leren doe je maximaal als je iets leuk vindt. Orde is dan geen issue toch?
Nou, het kan ook te uitdagend! Geweldig om te zien hoe mooi de kinderen het vonden. Ik had vooraf met de kinderen gesproken over dierenwelzijn en afspraken gemaakt hoe om te gaan met het dier en ook met je eigen enthousiasme. Natuurlijk had ik nog niet gezegd welk dier, het moest spannend blijven!
De kinderen vonden het zo leuk. Ze wisten ook al zo veel. De een was geboren in Australië waar ook de baardagaam leeft, de ander had pas een verjaardagsfeest gehad met als activiteit ook levende dieren en ook een hagedissoort. De volgende was weer geïnteresseerd in reptielen. Wel orde-issues omdat de kinderen in hun enthousiasme bijna letterlijk over elkaar heen en over de baardagaam vielen. Dit hielp mij weer om te oefenen met mijn hele zijn om de activiteit toch zo goed mogelijk te laten verlopen. Mijn plek in de groep, mijn stemgeluid, het belonen van de kinderen en toch ook het straffen of beter gezegd het niet belonen van de kinderen.
Aan het eind van de les heb ik de kinderen een compliment gegeven. Niet voor hun gedrag naar en op elkaar, want dat kon beter. Wel voor hun gedrag naar de baardagaam. Het respect voor het levend dier was en bleef goed. En zoals mijn mentor tegen mij zei: " Ook deze activiteit heb je weer in je instrumentenkoffer". Ja, zo is het ook!
Mooie feedback van de kinderen aan het eind van de les: "Gaaf om een keer met een levend wezen te werken en niet een plaatje of een filmpje" en "Het was echt een dier dat voor ons bijzonder is, en niet een kip of konijn die we ook thuis hebben". Tsja, dat zal ook wel weer te maken hebben met de achtergrond van de kinderen.
Ik spreek je later weer!